cyfrowy minimalizm

Cyfrowy detoks – dlaczego czasem warto wylogować swój mózg i przejść na tryb offline.

Magdalena Daniłoś4 czerwca 2020

Nigdy nie zastanawiałam się nad tym, jak wygląda moja relacja z moim smartfonem, aż do dnia, kiedy się zepsuł. Pojechałam do salonu T-Mobile, a uprzejma Pani przyjęła mój telefon na gwarancję, informując, że naprawa może potrwać nawet kilka tygodni.…

Czytaj więcej

- Emocje
- 8 czerwca 2022
Bez błota nie ma lotosu – o samowspółczuciu i życzliwości
Czy zdarza Ci się zapętlać na jakichś niewspierających myślach i wpadać w trudne schematy emocjonalne? Takie, które wywołują cierpienie i dają poczucie, że raczej nigdy, przenigdy się nie skończą? A może masz tendencję do utykania w dialogach z wewnętrznym krytykiem, które utrudniają Ci funkcjonowanie, podejmowanie decyzji i psują nastrój? Znam to. Bardzo często powtarzam, że nie ma takiej drugiej osoby na świecie, która potrafiłaby sobie tak „dowalić”, jak ja sama. Nie ma drugiego takiego człowieka, który by tyle powiedział w moim kierunku niefajnych, niewspierających słów, które ja sobie przez całe swoje życie potrafiłam powiedzieć. Przeszłam wielką transformację w tym zakresie, ale to jest proces, który ciągle trwa. W dalszej części opowiem Ci, jak do tego doszłam i jak Ty możesz zmienić swoje podejście do siebie. Schematy myślowe i emocjonalne Rodząc się, posiadamy 100 miliardów neuronów, które na przestrzeni całego naszego życia łączą się w systemy neuronowe – takie jakby „okablowania” – na podstawie różnych doświadczeń. W pierwszych latach życia nasz mózg działa na falach theta, które są falami podświadomości, i w zasadzie przez pierwsze 6 lat chłoniemy jako prawdę wszystko, co jest nam powiedziane. Krytyczni rodzice mogli mówić do nas: „Ty głupku”, „Jak to zrobiłaś(-łeś)?! Popraw to!” i jako małe,...
- Refleksje
- 23 kwietnia 2020
Kiedy jesteśmy razem, nie można nas złamać.
Rozwieszam pranie. Jak to często bywa, kiedy wykonuję mechaniczne czynności – myśli biegają od prawej do lewej strony mojej głowy. Nagle pojawia się niespodziewane uczucie smutku. Przed oczami stają bliscy mi ludzie, z którymi jeszcze kilka tygodni temu śmiałam się, przytulałam Pierwszy raz, od kiedy rozpoczęła się izolacja, dociera do mnie, że nie wiem, kiedy to wszystko znowu poczuję. Ogarnia mnie dogłębne przygnębienie. Kliknij w link, by posłuchać dopasowanej do nastroju playlisty Spotify. Jestem introwertyczką. Mimo że kocham ludzi, baterie najchętniej ładuję w samotności. Najczęściej z książką w łóżku, pod kocem z herbatą w ręku. Od 3 lat pracuję z domu. Podjęłam taką decyzję dla testu, a później nigdy już nie zapragnęłam wrócić do biura. W domu jest mi dobrze, jest cudownie. Jednak ostatnie kilka lat byłam często poza domem. Moja praca, w dużej mierze opierająca się na dzieleniu się wiedzą, wymagała ode mnie ciągłych podróży. Tęsknota za domem w ostatnich miesiącach była tak ogromna, że wpływała na satysfakcję z tego, co robię. W mojej pracy najbardziej kocham spotkania z ludźmi. Jednak przebywanie poza domem sprawiło, że poczułam, jak ulatuje ze mnie miłość do zawodowej części mojego życia. I właśnie kiedy już byłam pewna, że nie dam rady dłużej wyjeżdżać,,...
- Emocje
- 30 kwietnia 2020
Jestem zła na Ciebie!
Stoję na sali warsztatowej w wyciągniętym dresie. Od kilku tygodni biłam się z myślami, czy jestem gotowa, żeby się odważyć na to doświadczenie. Warsztat terapeutyczny, brzmi jak coś, czego potrzebuję. Jednak wizja tego, że jadę do obcego miejsca, do niemal obcych ludzi, by się „otworzyć emocjonalnie”, porażała mnie. Zdecydowałam, że jadę. Prowadzący warsztat wydali polecenie: dobierzcie się w pary, chwyćcie za dwa końce skręconego ręcznika, a następnie ciągnijcie go w swoją stronę tak mocno jak potraficie, patrząc swojej partnerce w oczy, krzycząc przy tym: MOJE! Zaczynamy ćwiczenie. Wczuwam się na 200%. Wpadam niemal w stan flow. Powtarzamy ćwiczenie 2, 3 razy. Za każdym razem przeciągam ręcznikiem swoją partnerkę na moją stronę i wygrywam tę „walkę”. Czuję euforię. Jestem totalnie zaskoczona tym, co się ze mną dzieje. Kiedy wracam niejako świadomością na salę, uzmysławiam sobie jednak, że nie wszyscy czują to samo co ja. Część uczestniczek warsztatu jest mocno wkurzona. Prowadzący warsztat pytają uczestniczki o odczucia z ćwiczenia i zaczyna się bardzo intensywna dyskusja. Uczestniczki mówią: „To ćwiczenie było trudne”, „nie miałam ochoty go wykonywać”. Na pytanie prowadzących, skąd te odczucia, pada w zasadzie jedna odpowiedź: – To ćwiczenie zakłada, że mam zrobić coś wbrew mojej naturze. – Czyli co? –,...

Bez błota nie ma lotosu – o samowspółczuciu i życzliwości

Perfekcjonizm – wróg na drodze do zdrowej relacji ze sobą

Na drodze do domu – praca z wewnętrznym dzieckiem

Hygge – klucz do szczęścia

Cyfrowy detoks – dlaczego czasem warto wylogować swój mózg i przejść na tryb offline.

Bez błota nie ma lotosu – o samowspółczuciu i życzliwości

Kiedy jesteśmy razem, nie można nas złamać.

Jestem zła na Ciebie!